Το κέρας της Αμαλθείας

Ο Δίας σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ήταν γιος του Κρόνου και της Ρέας, οι οποίοι είχαν γονείς τη Γη και τον Ουρανό.

Ο Κρόνος, ο πατέρας του Δία, έτρωγε όλα τα παιδιά του μόλις γεννιόνταν, επειδή οι γονείς του είχαν πει ότι είναι πεπρωμένο μια μέρα κάποιο από τα παιδιά του να του πάρει την εξουσία και να εξοντωσει τους Τιτανες...

Η Ρέα όταν επρόκειτο να γεννήσει το Δία παρακάλεσε τους γονείς της, τη Γη και Ουρανό, να καταστρώσουν κάποιο σχέδιο με το οποίο θα μπορούσε να διαφύγει κάπου μακριά, όταν θα γεννούσε το Δία, για να το γλιτώσει από του Κρόνου(Χαρου :-p) τα δόντια. Αυτοί την ακουσαν και την έστειλαν στην πόλη Λύκτο της Κρήτης και απ’ εκεί στο όρος Δίκτη, όπου γέννησε κρυφά το Δία. Όταν ο Κρόνος εμαθε τι συνεβη ήλθε και ζήτησε να δει το παιδί. Η Ρέα, γνωρίζοντας τις προθέσεις του,τύλιξε στα σπάργανα ένα βράχο και τον έδωσε στον Κρόνο, ο οποίος αμέσως τον καταβρόχθισε νομίζοντας ότι είναι ο Δίας (και τον οποίο αργότερα ξέρασε στον Παρνασσό).

Μετά που η Ρέα γέννησε το Δία στο Δικταίον άντρο της Δίκτης, τον έδωσε στους εκεί Κουρήτες (βοσκούς), για να τον αναθρέψουν. Αυτοί κατά την περίοδο γέννησης και ανατροφής του Δία στο Δικταίο άντρο, όταν έκλαιγε ο Δίας, κτύπαγαν τις ασπίδες και τα τύμπανά τους, για να καταπνίγουν τα κλάματα και τις φωνές του και έτσι να μην ακούγονται από τον πατέρα του τον Κρόνο και έρθει και το φάει. Οι Κουρήτες φρόντισαν, επίσης, ώστε ο Δίας να μεγαλώσει με μέλι, γάλα, βασιλικό πολτό, αμβροσία και νέκταρ. Οι νύμφες μέλισσες Αδράστεια και Ίδη τον τάιζαν βασιλικό πολτό, η αίγαγρος Αμάλθεια το θήλαζε με γάλα και ολόλευκα περιστέρια και ένας αετός κουβαλούσαν την αμβροσία και το νέκταρ. Συνάμα η νύμφη Ίδη του χάρισε και ένα παιχνίδι, μια κρυστάλλινη σφαίρα (για μπάλα), που όταν την πετούσε ψηλά άφηνε λαμπρές πολύχρωμες γραμμές στον αέρα, όπως τα άστρα του ουρανού (-μια άλλη εκδοχή λεει ότι κάποια στιγμη ο Κρόνος καθως κυνηγούσε την Αμάλθεια για να της πάρει το Δία, έτρεχε γάλα από τούς μαστούς της, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ο Γαλαξίας)....


Ο Δίας ως νήπιο εκεί που έπαιζε κάποια μέρα από απροσεξία και επειδή δεν μπορούσε να ελέγξει τη θεϊκή του δύναμη, έσπασε το ένα κέρατο της Αμάλθειας. Λυπήθηκε πάρα πολύ και για να παρηγορήσει το ευλογημένο ζώο προίκισε το σπασμένο κέρας με μαγικές ιδιότητες. Αυτός που το είχε, αρκούσε μόνο να κάνει μια ευχή και αμέσως εμφανίζονταν μπροστά του όλα τα καλά του κόσμου. Από τότε έμεινε γνωστό ως "κέρας της Αμάλθειας" ή "κέρας της Αφθονίας"!



Όταν η κατσίκα γέρασε και πέθανε, ο Δίας λυπήθηκε πολύ και από ευγνωμοσύνη προς αυτην την έκανε αστερισμό και από το δέρμα της έφτιαξε την παντοδύναμη ασπίδα του. Όποιος την κρατούσε ήταν προστατευμένος, γι’ αυτό και σήμερα έχει μείνει η φράση «υπό την αιγίδα κάποιου…» που σημαίνει «κάτω από την προστασία του».



Η ιστορία του κέρατος της Αμαλθείας εχει πολλα κοινα με την ιστορια του ιερου Δισκοπότηρου (Holy Grail) ή οπως είναι ευρύτερα γνωστό ως Graal, μια ιστορία πολυ ενδιαφέρουσα που περιλαμβάνει ιππότες της στρογγυλής τραπέζης κ αλλα λοιπά αγγλοσαξωνικά στοιχεία...

την επόμενη φορά ισως...